H ΩΡΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Του Γιάννη Τεκίδη

  ΄΄Να αναδείξουμε δυναμικά-cik- τα αδιέξοδα στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ στις εξελίξεις της κυπριακής κρίσης, τις αδιέξοδες και αντιφατικές θέσεις του για την ευρωζώνη, καθώς και για την παρά φύσει τυχοδιωκτική συνεργασία του με τους Ανεξ. Έλληνες’’.

Αυτό είναι το άμεσο καθήκον που θέτει περίπου ως εθνικό στόχο του κόμματός του, για την κατατρόπωση του…εσωτερικού εχθρού που ακούει στο όνομα ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Είναι ο πολιτικός που παρέλαβε κόμμα και θα παραδώσει συνιστώσα, και μάλιστα μια συνιστώσα στα πλαίσια μιας ακροδεξιάς πολιτικής. Είναι ο εμπνευστής του κατάπτυστου νόμου περί ‘’ευθύνης υπουργών’’, ο…θριαμβευτής του PSI για το οποίο απαίτησε περίπου να του δοθούν και τα εθνικά εύσημα, ως σωτήρα της πατρίδας. Είναι αυτός που ως υπουργός προχώρησε στην σκανδαλώδη πριμοδότηση της τράπεζας proton ιδιοκτησίας του άνθους της ντόπιας επιχειρηματικής λαμογιάς Λαυρεντιάδη. Είναι ο ίδιος πρώην υπουργός που έκρυβε στα συρτάρια του σπιτιού του επί ένα σχεδόν χρόνο την περιβόητη λίστα Λαγκάρντ, κρίνοντα αυτάρεσκα και αυτοκρατορικά ότι ήταν μη αξιοποιήσιμη. Είναι το πρόσωπο που έδρασε τα τελευταία χρόνια παρασκηνιακά, κρυπτόμενος πίσω από σωρεία νομοσχεδίων και μεθοδεύσεων ευνοϊκών προς εξυπηρέτηση των ημέτερων τρωκτικών του δημόσιου κορβανά. Είναι ο αμετροεπής, αλαζόνας και εξουσιομανής Ε. Βενιζέλος, ο εκτελών και χρέη ντελάλη της ακροδεξιάς Σαμαρικής πολιτικής, ως ένας εκ των τριών της τρισάθλιας συγκυβέρνησης, προκειμένου να επιτεθεί και να λοιδορήσει όποιες δυνάμεις μάχονται τα μνημόνια και την καταστροφική τους πολιτική. Από κοντά και ο φαιός προπαγανδιστικός εσμός, στο πλευρό του Σαμαρά, που παρά τις προσπάθειες αυτοσυγκράτησης, δεν μπορεί να κρύψει την ανακούφιση, ούτε και τη χαρά του, για την καταστροφή της Κύπρου. Να, λοιπόν, τι παθαίνει, κραυγάζουν οι μνημονικοί παπαγάλοι, όποιος δεν στέργει με την θέληση των πολιτικών βαμπίρ των Βρυξελλών. Αυτοδικαιώνονται οι εγχώριοι Γκέμπελς για την ενδοτική τους πολιτική, που καμώνεται ότι διασώζει νούμερα και οικονομικούς δείκτες, καταστρέφοντας την κοινωνία, ενώ παράλληλα προσπαθούν να αποδημήσουν και να συκοφαντήσουν όσες πολιτικές δυνάμεις και συλλογικότητες τάχθηκαν υπέρ του Κυπριακού ΄΄ΟΧΙ΄΄μαχόμενες την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, φωτογραφίζοντας πρώτον και καλύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξεχνούν, φυσικά, η μάλλον θέλουν να ξεχνούν, ότι την αγωνιστική διάθεση και το ΄΄όχι΄΄ της κυπριακής κοινωνίας, τα διαχειρίστηκε ένας ομοτράπεζός τους ιδεολογικά πρόεδρος, δοσμένος ψυχή τι και σώματι στη Μερκελοκρατία, που ούτε κατά κεραία ασπάστηκε την θέληση των συμπατριωτών του, μα μήτε και εναλλακτική πρόταση σοβαρά επεξεργασμένη διέθετε. Κάτι για το οποίο πρέπει να προβληματιστεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, μια και η έλλειψη σοβαρής αντιπρότασης, καθώς και η ανυπαρξία σύμμαχης στο εξωτερικό δύναμης, στοίχισε σκληρά στον κυπριακό λαό.

Με αφορμή τις κυπριακές εξελίξεις, η τρικολόρ κυβερνητική προπαγάνδα, ενέσκηψε δριμύτερη. Τα τρομοκρατικά διλλήματα, ευρώ η δραχμή, μέσα η έξω από την ευρωζώνη, στην ημερήσια διάταξη. Γι αυτούς βέβαια πέρα από το δρόμο της υποτέλειας, την οποία βάφτισαν σύνεση, την υποταγή, σοβαρότητα, άλλος δεν υπάρχει. Όμως είναι πλέον η σειρά του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, να συντρίψει τα ψευδοδιλλήματα, αφού γίνει πιο σαφής και ξεκαθαρίσει τη θέση του. Το ευρώ το πλήρωσε πανάκριβα ο Ελληνικός λαός και είναι σταθερά το νόμισμά του. Αν η Μέρκελ και οι παρατρεχάμενοι της επιθυμούν την εκδίωξη μας από αυτό καθώς και από την ΕΕ, ας το επιχειρήσουν με αποκλειστικά δική τους ευθύνη, αν και κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται από τις συνθήκες που την διέπουν. Μια κυβέρνηση της αριστεράς, σταθερά να εμμείνει στην καταγγελία του μνημονίου και την επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, προκειμένου να αποφύγουμε την ανθρωπιστική κρίση που όλο και ποιο έντονα απειλεί να καταπιεί την κοινωνία. Το καθοριστικό όμως είναι η επεξεργασία και στοιχειοθέτηση της εναλλακτικής διεξόδου, στην περίπτωση που αντιμετωπίσουμε την ολοκληρωτική άρνηση από την άλλη πλευρά. Και εδώ εννοούμε συγκεκριμένη, ρεαλιστική, πειστική και κοστολογημένη πρόταση, που θα ανοίξει παράθυρο ελπίδας στις χειμαζόμενες παραγωγικές τάξεις της χώρας μας. Μ αυτή την πρόταση να γίνει κοινωνός ο λαός μας, να πειστεί από αυτή, να την στηρίξει την ώρα της σύγκρουσης, να γίνει υπόθεση δική του. Δεν μιλάμε για δρόμο ανθόσπαρτο, πορεία ανέφελη και ακίνδυνη, αλλά για μια μάχη στην οποία η διακύβευση είναι η αξιοπρέπεια, η ελπίδα και η επιβίωση ενός ιστορικού λαού.

Με ειλικρίνεια, παρρησία και τόλμη, όπως αρμόζει διαχρονικά στην ριζοσπαστική, ανανεωτική αριστερά, να μιλήσει ευθέως στους καθημαγμένους συμπολίτες μας, να τους εξηγήσει απλά και κατανοητά, για το τι μέλλει γενέσθαι σε περίπτωση ρήξης με τους ιεροεξεταστές των Βρυξελλών. Ας το τολμήσει και ο λαός θα ανταποκριθεί.